Wielka Krokiew - obiekt wpisany na trwałe w krajobraz Zakopanego, liczy już ponad 80 lat. Tak, to już leciwa staruszka - ale jej urok w dalszym ciągu wywiera niezapomniane wrażenia na wszystkich, którzy startowali na tym obiekcie. Sam Karol Stryjeński nie przypuszczał, że kariera „Jego" skoczni potoczy się w taki sposób.  W 1922 roku właśnie Karol Stryjeński opracował pierwszy projekt regulacji Zakopanego - obejmujący powstanie Parku Sportowego.


Park ten, obejmować miał wszystkie obiekty w rejonie Skoczni. Stryjeński był wówczas dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego, a zarazem pasjonatem narciarstwa, czego dowodem było objęcie stanowiska prezesa SNPTT. W tych latach stało się jasne, iż dotychczasowa skocznia w Dolinie Jaworzynki już nie wystarcza - postęp w skokach okazywał się być coraz szybszy!  W 1923 roku powstała spółka Park Sportowy, na czele której stanął Karol Stryjeński. Podkreślano wówczas korzyści płynące z tej lokalizacji - blisko centrum Zakopanego oraz północna ekspozycja. Teren został wydzierżawiony od Hrabiego Władysława Zamoyskiego na 50 lat. Rozpoczęto prace ziemne, a skocznia miała być nowoczesna i bardzo bezpieczna.  Prace wykonywane były między innymi przy pomocy Kompanii Wysokogórskiej pod dowództwem kpt. Władysława Ziętkiewicza.. Dzięki tej pomocy, większość prac wykonano do końca 1924 r.

Otwarcie Skoczni nastąpiło 22 marca 1925 roku. Zorganizowany został wówczas Konkurs Inauguracyjny, w którym zwyciężył Stanisław Gąsienica - Sieczka skacząc na odległość 30 i 36 m. Już wówczas twierdzono, iż możliwe są skoki o długości ponad 60 m.
 Warto wspomnieć, iż 6 lutego 1927 r po raz pierwszy w konkursie na Wielkiej Krokwi wystartował Stanisław Marusarz i wśród juniorów zajął trzecią pozycję.

 Przed Mistrzostwami świata FIS - które odbyły się w 1929 r nieznacznie zmodernizowano skocznię. Zmieniono jej profil- rozbieg i zeskok. Zbudowano trybuny obok zeskoku a także u podnóża skoczni - na 1600 miejsc. Dobudowano miejsca siedzące dla gości specjalnych, a także drewniane schodki prowadzące na rozbieg oraz do wybudowanej wieży z lożą dla sędziów.
 W ramach Mistrzostw Świata FIS, rozegrano na Wielkiej Krokwi dwa konkursy. 9 Lutego konkurs do kombinacji Norweskiej i 10 lutego Otwarty Konkurs Skoków. W czasie tego konkursu pomimo siarczystego mrozu - było około -30 stopni Celsjusza odnotowano rekordową liczbę widzów 10 tysięcy. W obydwu konkursach skoków zwyciężył Norweg Sigmund Ruud.

Kolejne Mistrzostwa świata FIS w Zakopanem odbyły się w 1939 roku w dniach 11-19 lutego.
 W czasie otwartego konkursu skoków został ustanowiony nowy rekord skoczni i wyniósł 81,5 m a ustanowił go  Birger Ruud ze słynnej dynastii skoczków. Najlepszym zawodnikiem z Polski był Stanisław Marusarz, który uplasował się na 5 pozycji. Podczas ceremonii rozdania nagród odbył się pokaz sztucznych ogni.

 W okresie II wojny Światowej na Wielkiej Krokwi obecni byli zawodnicy okupanta- Polakom nie wolno było uprawiać sportu.
 Po wojnie kariera Wielkiej Krokwi ponownie nabiera rozpędu. W 1948 roku Stanisław Marusarz dwukrotnie ustanawia nowe rekordy 83,5 i 85 m.

 W 1949 roku w Zakopanem zorganizowane są Zawody o "Puchar Tatr", a w 1951r. Pierwszą "Spartakiadę Zimową". W 1956 roku na Wielkiej Krokwi przekroczona zostaje odległość 90 metrów - Roman Gąsienica Sieczka uzyskuje odległość 93,5 m.

W 1962 roku Zakopane ponownie jest organizatorem Mistrzostw Świata FIS w konkurencjach klasycznych.
 Zakopane bogaci się o szereg obiektów - między innymi: dzisiejszy Centralny Ośrodek Sportu (dawniej PPIS), bary "FIS" i "Pod Smrekami". Oddano do użytku Średnia Krokiew, a Wielka Krokiew zostaje gruntownie zmodernizowana. Wykonano: nowe stalowe trybuny, zbudowano aluminiową wieżę sędziowską, oraz pawilony będące zapleczem dla mediów oraz zaproszonych gości.
 Rok ten zapisał się nader obfitymi opadami śniegu tuż przed mistrzostwami tak, że skocznię trzeba było odkopywać by mogły się na niej odbywać zawody.
 I Ponownie pada rekord ilości kibiców: Ponad 120 tysięcy widzów zgromadziło się na skoczni i w jej bezpośrednim sąsiedztwie.
  W czasie tych mistrzostw rozegrano trzy konkursy skoków: dwa na Średniej Krokwi i jeden na Wielkiej. W czasie tego konkursu zwycięża Hans Recknagel (NRD) - ustanawia nowy rekord skoczni uzyskując odległość 103 m 

 Pierwsze zawody Pucharu Świata w skokach zostały rozegrane 26-27 stycznia 1980 roku na Średniej i Wielkiej Krokwi. Wtedy na skoczni K 70 tryumfował Stanisław Bobak, a dzień później na Skoczni K 90 Piotr Fijas.
 Na następne zawody Pucharu Świata trzeba było czekać do 1990 roku, a od 1996 regularnie na Wielkiej Krokwi organizowane są po dwie edycje konkursu Pucharu Świata w skokach narciarskich. 

W związku ze zmianami przepisów FIS konieczna była kolejna modernizacja obiektu. W chwili obecnej skocznia ma HS( Hill Size) 134 - dawne K 120
 Został zmieniony profil rozbiegu i zeskoku oraz nachylenie progu - skoki są teraz dużo bezpieczniejsze - skoczek nisko szybuje nad zeskokiem. Wybudowano nowoczesną wieżę sędziowską. Skocznia została oświetlona - pozwala to na organizowanie konkursów po zmroku, a w 2004 roku została pokryta igelitem. Dzięki temu już dwukrotnie na Wielkiej Krokwi zorganizowano konkursy Letniego Grand Prix.
 Na Wielkiej Krokwi odbył się również finał Pucharu Świata w Kombinacji Norweskiej, regularnie odbywają się mistrzostwa Polski oraz lokalne zawody w skokach narciarskich. Wielka Krokiew była areną zmagań najlepszych sportowców - studentów, w czasie trzech Zimowych Uniwersjad: w 1956, 1993 i 2001 roku.

  W chwili obecnej rekord Skoczni wynosi 140 m i nalezy do Svena Hannawalda, Letni rekord wynosi 139,5 i należy do Daniela Forfanga - reprezentanta Norwegii.

Wielka Krokiew była nie tylko areną zmagań sportowych.
W latach 70 i 80-tych pod Wielką Krokwią rozbijano namiot Międzynarodowego Festiwalu Folkloru Ziem Górskich. Pod skocznią również 6 czerwca 1997 roku odbyła się uroczysta Msza Święta celebrowana przez Papieża Jana Pawła II. Pod najpiękniejszą skocznią w tym wzniosłym momencie zgromadziło się blisko 300 tysięcy wiernych.
 
Skocznia w latach 1932- 1989 nosiła imię swojego twórcy Karola Stryjeńśkiego a od 1989 roku nosi imię Stanisława Marusarza.
Jeśli chcą Państwo dowiedzieć się więcej, zapraszamy do lektury książki Wojciecha Szatkowskiego "Od Marusarza do Małysza" - obok historii skoków i obiektów sportowych, autor doskonale przybliża sylwetki polskich i zagranicznych skoczków.
/z/