W Zakopanem Tatrzański Związek narciarski obchodził 90 lecie istnienia.
Z inicjatywy działaczy SNPTT dnia 26 grudnia 1919 roku pięć klubów funkcjonujących wtedy w Polsce utworzyło Polski Związek Narciarski. Na jego czele stanęli zakopiańscy działacze – Prezesem został dr Mieczysław Świerz, a jego zastępcą kpt. Władysław Ziętkiewicz. Data powyższa uważana jest również za początek działalności Tatrzańskiego Związku Narciarskiego.
W galerii fotoreportaż z jubileuszu!!!
W okresie 90 lat reprezentanci klubów zrzeszonych w TZN byli uczestnikami wszystkich zimowych igrzysk olimpijskich od 1924 -w sumie 102 osoby., które zdobyły trzy medale olimpijskie: jeden złoty(Wojciech Fortuna w Sapporo w 1972 r), dwa brązowe( Franciszek Gąsienica Groń w Cortina d'Ampezzo w 1956 oraz Justyna Kowlaczyk w Turynie w 2006 roku). Zawodnicy zdobyli trzykrotnie tytuły mistrzostw świata: Józef Łuszczek w Lahti w 1978 roku oraz dwukrotnie Justyna Kowalczyk w Libercu w 2009,. Wicemistrzami świata zostali w 1938 Stanisław Marusarz w Lahti oraz Andrzej Bachleda Curuś w St Moritz w 1974 roku. Brązowymi medalistami mistrzostw świata byli Stanisław Gąsienica Daniel i Andrzej Bachleda Curuś w 1970 w Strbskim Plese, Jan Staszel w Falun w 1974 , Józef Łuszczek w Lahti w 1978 oraz Justyna Kowalczyk w Libercu w 2009 roku W swoim dorobku Związek posiada rónież 26 medali zdobytych podczas mistrzostw świata i Europy w kategorii juniorów i młodzieżowców.a także blisko 2000 tytułów mistrzów i vice mistrzów Polski w narciarstwie.
W ciągu 90 lat działalności TZN był organizatorem i współorganizatorem 3 mistrzostw świata w (1929, 1939, i 1962 roku,) 29 pucharów świata w skokach narciarskich, 6 edycji Letniej Grand Prix , 30 pucharów kontynentalnych i Europy oraz 7 edycji pucharu świata w kombinacji norweskiej oraz jednych mistrzostw świata juniorów w konkurencjach klasycznych.
Związek od 1946 roku jest organizatorem Memoriału Bronisława Czecha i Heleny oraz szeregu mniejszej rangi zawodów zarówno w narciarstwie klasycznym jak i alpejskim.
" Ta dzisiejsza uroczystość świadczy o ciągłości historycznej ale jest to również ocena - trudna i niewymierna - ludzi, działaczy, którzy tą historię tworzyli . Jest to podsumowanie tego 90-cio lecia. W dalszym ciągu będziemy intensyfikować starania o organizowanie dużych imprez sportowych . Na najbliższe dziesięć lat mamy wytyczone trzy cele- organizacja mistrzostw świata w konkurencjach klasycznych i pucharu świata kobiet w narciarstwie alpejskim oraz pozyskanie, a może budowa własnej siedziby, która by mogła być połączona z muzeum sportu". mowi prezes Kozak.
Obecny na uroczystości burmistrz Zakopanego Janusz Majcher podkreślił zanagażowanie działaczy Związku w rozsławianie Zakopanego:
" To wy kreujece wizerunek Zakopanego jako zimowej stolicy Polski organizując szereg zawodów narciarskich. To właśnie dzięki nim Zakopane znane jest na świecie jako miasto sportów zimowych, sportów wyczynowych i jako oragnizator wspaniałych i niezapomnianych dużych imprez narciarskich. Czynimy starania i nieustępujemy w działaniach o prawo organizacji Mistrzostw Świata w konkurencjach klasycznych" mówił burmistrz Janusz Majcher.
Spotkanie było okazja do wręczenia pamiatkowych odznak zasłużonym działaczom oraz sportowcom.
Historia TZN opracowana przez Władysława Gąsienicę Roja.
Narciarstwo wprowadził pod Tatry w roku 1894 Stanisław Barabasz, odbywając ze znajomymi narciarskie wycieczki w góry. W 1901 roku zamieszkał on w Zakopanem, został dyrektorem Szkoły Przemysłu Drzewnego, w której produkowano narty oraz uczono na nich jeździć. Entuzjaści narciarscy pozyskiwali coraz to nowych adeptów, rozwijając w ten sposób turystykę narciarską. Szkolenie przechodzili dobrze zorganizowani przewodnicy tatrzańscy i coraz częściej potrzebni ratownicy górscy. Dla potrzeb ruch turystycznego powołany został w roku 1907 Zakopiański Oddział Łyżwistów, przekształcony później w klub SNPTT, najstarszy obecnie istniejący klub narciarski w Polsce.
Pierwszy prezesem klubu został gen. Mariusz Zaruski – taternik, narciarz i żeglarz. Pierwsze zawody narciarskie w Zakopanem odbyły się 5 lutego 1911 roku, był to zjazd połączony z biegiem z Goryczkowej na Kalatówki. W następnych latach zawody odbywały się sporadycznie, zdecydowanie dominowała wtedy turystyka narciarska. I wojna światowa przerwała ruch narciarski w Tatrach na cztery lata. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku w popularyzację narciarstwa włączyło się liczne grono studiujących w Wiedniu i zdobywających narciarskie szlify w Alpach.
Z inicjatywy działaczy SNPTT dnia 26 grudnia 1919 roku pięć klubów funkcjonujących wtedy w Polsce utworzyło Polski Związek Narciarski. Na jego czele stanęli zakopiańscy działacze – Prezesem został dr Mieczysław Świerz, a jego zastępcą kpt. Władysław Ziętkiewicz. Data powyższa uważana jest również za początek działalności Tatrzańskiego Związku Narciarskiego. W czasie dwudziestolecia międzywojennego znacznie większe znaczenie uzyskał w ruchu narciarskim kierunek sportowy, nie doprowadziło to jednak do zaniechania szeroko rozumianej turystyki narciarskiej. Powstawały nowe kluby, których w roku 1939 działało już na terenie okręgu 14, w Zakopanem, Nowym Targu, Bukowinie i Szczawnicy. Od roku 1920 rozgrywano regularnie mistrzostwa Polski. Powstawały nowe obiekty sportowe. Dla popularnych w regionie skoków budowano skocznie na Kalatówkach, Antałówce, w Dolinie Jaworzynki, korzystano z nich aż do roku 1924. W roku 1925 wybudowano skocznię na stoku Krokwi, po kilku przebudowach istnieje ona do dziś i jest uważana za jedną z najładniejszych na świecie. Dla celów szkoleniowych wybudowano wtedy jeszcze Małą Krokiew. Duże znaczenie dla popularyzacji narciarstwa i turystyki było wybudowanie kolejki linowej na Kasprowy i terenowo-linowej na Gubałówkę.
W roku 1924 Polski Związek Narciarski był współzałożycielem Międzynarodowej Federacji Narciarskiej FIS, co zostało docenione poprzez włączenie naszych przedstawicieli do Rady FIS, a następnie poprzez przyznanie Zakopanemu prawa organizacji Mistrzostwa FIS w latach 1929 i 1939, ówczesnych mistrzostw świata. Reprezentanci Polski brali udział w Igrzyskach Olimpijskich w latach 1924, 1928, 1932, 1936, mistrzostwach świata 1929, 1930, 1931, 1933, 1934, 1935, 1937, 1938 i 1939. Stanisław Marusarz zdobył tytuł wicemistrza świata w roku 1938, a w ścisłej czołówce świata oprócz niego byli również Bronisław Czech, Izdydor Gąsienica łuszczek, Andrzej Marusarz, Mieczysław Wnuk, Zofia Stopkówna, Maria Marusarz, Helena Marusarz, Elżbieta Ziętkiewiczowa, Bronisława Staszel-Polankówna, Janina Loteczkowa. Ich nazwiska znaleźć można w kronikach najpopularniejszych w tamtych czasach imprez narciarskich. Wielkie znaczenie w ocenie naszego narciarstwa miał ustanowiony w Planicy w roku 1935 przez Stanisława Marusarza rekord świata w długości skoku 97 metrów. Wysokie oceny otrzymali działacze za dobrze zorganizowane w latach 1929 i 1939 mistrzostwa świata, pomimo panujących wtedy niekorzystnych warunków atmosferycznych.
Druga wojna światowa całkowicie uniemożliwiła uprawianie narciarstwa w Polsce przez okres sześciu sezonów. W roku 1946 rozpoczęto próby reaktywacji polskiego narciarstwa. Rozpoczęto organizację zawodów krajowych i międzynarodowych. Odradzały się kluby. Polscy zawodnicy nie przerwali startów w Igrzyskach Olimpijskich. Pierwszy medal zimowych Igrzysk Olimpijskich wywalczył dla Polski w roku 1956 w kombinacji norweskiej Franciszek Gąsienica Groń, był to brązowy medal olimpijski i mistrzostw świata. Pierwszy złoty medal – i jak na razie jedyny, zdobył w skokach w 1972 roku w Sapporo Wojciech Fortuna. Reprezentanci naszego regionu zdobywali również medale mistrzostw świata – Stanisław Gąsienica Daniel brązowy w skokach w roku 1970, Andrzej Bachleda Curuś srebrny i brązowy w konkurencjach alpejskich w latach 1970 i 1974, Jan Staszel brązowy w 1974 oraz Józef Łuszczek złoty i brązowy w 1 978, obaj w biegach. Liczne trofea zdobywali nasi reprezentanci w mistrzostwach świata juniorów, akademickich mistrzostwach świata i uniwersjadach, mistrzostwach armii zaprzyjaźnionych i innych. Wielką wagę mają miejsca na podium z zawodach Pucharu Świata oraz innych prestiżowych zawodach FIS. Na dobre imię naszego narciarstwa zapracowali – alpejki – Dorota i Małgorzata Tlałka, Ewa Grabowska, Barbara Kurkowiak, Maria Kowalska, Mariola Michalska, Marta Piętoń, biegaczki – Józefa Pęksa Czerniawska, Weronika Stempak Budny, Maria Gąsienica Bukowa – Kowalska, Helena Gąsienica Daniel – Lewandowska, Zofia Krzeptowska, siostry Majerczyk – Józefa, Władysława, Zofia, Michalina Maciuszek, Małgorzata Jasica – Ruchała, Justyna Kowalczyk, alpejczycy – Bachleda Curuś Andrzej, Jan, Andrzej II, Gąsienica Ciaptak Jan i Maciej, Andrzej Gąsienica Roj, Stefan Dziedzic, Roman Dereziński, Jerzy Woyna Orlewicz, Ryszard Ćwikła, biegacze – Józef Łuszczek, Jan Staszel, Józef Rysula, Józef Gut Misiaga, Kazimierz Zelek, Andrzej Mateja, Edward Budny, Tadeusz Jankowski, Bronisław Gut, kombinatorzy norwescy – Franciszek Gąsienica Groń, Józef Gąsienica, Kazimierz Długopolski, Andrzej Zarycki, Andrzej Staszel, skoczkowie – Wojciech Fortuna, Stanisław Gąsienica Daniel, Adam Krzysztofiak, Stanisław Bobak, Jan Kowal, Jarosław Mądry, Mateusz i Łukasz Rutkowscy, Kamil Stoch, Tomasz Pochwała, Dawid Kowal, Maciej Kot, Krzysztof Miętus i inni.
Działacze naszego okręgu organizowali mistrzostwa świata w 1962 roku, akademickie mistrzostwa świata w roku 1956, uniwersjady w latach 1993 i 2001, mistrzostwa świata juniorów w skokach i kombinacji norweskiej w roku 2008, zawody Pucharu Świata w skokach narciarskich 13 razy, w kombinacji norweskiej 3 razy, w biegach i slalomie po jednym razie. Ponadto zawody o Puchar Europy, Grand Prix i inne, które w Zakopanem mają prawie zawsze charakter międzynarodowy.
Pokonując niemałe trudności rozbudowywana jest i modernizowana baza narciarska. Powstał kompleks skoczni narciarskich, część tras biegowych, ośrodek COS OPO Zakopane, zmodernizowano kolejkę linową na Kasprowy Wierch, powstały nowe tereny narciarskie w rejonie Gubałówki, w Bukowinie Tatrzańskiej, Białce Tatrzańskiej, Małym Cichem, Poroninie, Witowie, Nowym Targu, Cichem, Orawce, Rabce i innych.
Gwarantuje to dalszy rozwój narciarstwa w naszym rejonie.
|
Rozmaitości
