Na mocy Uchwały Zjazdu Delegatów PZN z września 2012 w sprawie nadawania tytułu Członka Honorowego PZN Zarząd PZN powołał specjalną Kapitułę, w skład której weszli: Kanclerz Kapituły Apoloniusz Tajner – prezes PZN, Zastępca Kanclerza – Andrzej Kozak – prezes TZN, Sekretarz Kapituły – Leszek Krzeszowiak – wiceprezes PZN oraz członkowie: Stanisław Nahajowski – prezes POZN oraz Jacek Włodyga – członek Zarządu PZN. 

 

Do wszystkich prezesów okręgowych związków narciarskich zostały wysłane pisma w sprawie zgłaszania kandydatur do odznaczenia. Następnie rozpoczęły się zebrania Kapituły, która rozpatrywała wnioski. Lista rekomendowanych przez Kapitułę osób do odznaczenia tytułem Członek Honorowy PZN została zatwierdzona przez Walny Zjazd Delegatów PZN.

 

 

Andrzej Bachleda-Curuś

Najlepszy polski narciarz w konkurencjach alpejskich. Zdobywca srebrnego i brązowego medalu mistrzostw świata w latach 1970 i 1974. W slalomie i slalomie gigancie był zaliczany do ścisłej czołówki światowej. Dwukrotny olimpijczyk (6. w roku 1968, 9. w 1972). Zwycięzca zawodów Pucharu Świata, sześciokrotny medalista Uniwersjady, zdobywca siedmiu złotych medali Spartakiady Armii Zaprzyjaźnionych, 14-krotny mistrz Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej aktywnie włączył się w działalność Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS) w Komisji Narciarstwa Alpejskiego. W Polsce od 25 lat pracuje nad wzbogaceniem infrastruktury, proponuje bardzo atrakcyjne rozwiązana profesjonalnych tras zjazdowych, wyciągów narciarskich i innych urządzeń w Tatrach oraz mniejszych ośrodkach. Pierwszy Polak, który otrzymał nagrodę UNESCO „Fair Play”, odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

Biegaczka narciarska, trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich (1960-1968), reprezentowała Polskę wielokrotnie podczas mistrzostw świata. Najlepsze wyniki osiągnęła w reprezentacyjnych sztafetach (MŚ 1958 - 4. miejsce, MŚ 1962 - 4. miejsce, ZIO 1964 - 7. miejsce, MŚ 1966 - 7. miejsce, ZIO 1968 - 5. miejsce, MŚ 1970 - 8. miejsce). Indywidualna mistrzyni Uniwersjady w 1962 r. oraz wicemistrzyni w sztafecie. 26-krotna mistrzyni Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej pracowała jako trenerka, m. in. olimpijek Anny Duraj, Anny Pawlusiak i sióstr Młynarczyk. Od 2003 roku jest honorowym gościem Bieszczadzkiego Biegu Lotników. Od 2005 roku lat pełni funkcję Prezesa Stowarzyszenia Rozwoju Wetliny i Okolic.

 

Wieloletni mecenas i sympatyk sportów narciarskich. Od wielu lat sponsor klubu sportowego KS Wisła Ustronianka, właściciel wytwórni wód mineralnych „Ustronianka”.

 

Jako zawodnik w biegach narciarskich odnosił liczne sukcesy – olimpijczyk, uczestnik mistrzostw świata, mistrz Polski. Po zakończeniu kariery zawodniczej podjął pracę trenerską, której ukoronowaniem były wyniki sportowe Józefa Łuszczka – mistrza świata i brązowego medalisty w roku 1978, 5.i 6. miejsca w igrzyskach olimpijskich w 1980r. Działacz Tatrzańskiego Związku Narciarskiego, współautor tras biegowych „Pod Krokwią” w Zakopanem. Wieloletni członek zarządu klubu WKS Zakopane. Czynnie udzielał się w mediach, publikując artykuły i komentując wydarzenia narciarskie w telewizji. Trener roku 1978 w Polsce w plebiscycie czytelników Przeglądu Sportowego.

 

Sędzia międzynarodowy, bardzo zasłużony wieloletni działacz narciarski na terenie Śląska, inicjator i organizator wielu kursów dla młodzieży. Wieloletni członek Zarządu Śląskiego Związku Narciarskiego. Wyróżnił się działalnością sędziowską w zakresie szkolenia młodych sędziów. Był przewodniczącym Komisji Sędziowskiej Śląskiego Związku Narciarskiego oraz członkiem Wydziału Sędziowskiego PZN. Pełnił wiele odpowiedzialnych funkcji organizacyjnych i sędziowskich na zawodach narciarskich różnych szczebli. Odznaczony m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Odznaką Zasłużony dla Polskiego Związku Narciarskiego, Dyplomem Sędziego Honorowego PZN.

 

Skoczek narciarski, reprezentant Polski na wielu zawodach międzynarodowych, mistrz Polski w skokach drużynowych i zdobywca dwóch brązowych medali Akademickich Mistrzostw Świata. Po zakończeniu kariery sportowca szkolił młodych skoczków w klubie AZS Zakopane. Trener kadry narodowej w skokach w latach 1969-1976, a następnie kadry kombinacji norweskiej. Jego wychowankowie uzyskiwali liczne sukcesy, z których największe to złoty medal olimpijski Wojciecha Fortuny oraz brąz mistrzostw świata Stanisława Gąsienicy-Daniela. W latach 1984-88 szef wyszkolenia PZN. Wieloletni sędzia międzynarodowy FIS. 

 

Osiągnął to, o czym marzą miliony sportowców – złoty medal olimpijski (w 1972 roku w Sapporo w konkursie skoków narciarskich na dużej skoczni), jedyny jak dotychczas dla Polski w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich. Podczas tej samej imprezy zajął także szóste miejsce na skoczni normalnej. Trzykrotny medalista mistrzostw Polski. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. Złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wieloletni działacz sportowy.

 

Polski narciarz, kombinator norweski, skoczek narciarski, olimpijczyk, reprezentant Polski. Pierwszy medal dla Polski na zimowych igrzyskach olimpijskich – brązowy, w zawodach kombinacji norweskiej - wprowadził go na czołowe karty historii sportu naszego kraju (Cortina d’Ampezzo, 1956 r.). Po igrzyskach reprezentował bardzo wysoką formę w skokach i kombinacji i stabilną w biegach. Rok 1957 przyniósł mu cenne osiągnięcia w zawodach międzynarodowych – drugie miejsce w Garmisch-Partenkirchen, pierwsze w Memoriale Bronisława Czecha, piąte w Le Krassus, czwarte w Falun. Od 1965 roku pełnił funkcję trenera w klubie Wisła Gwardia Zakopane (obecnie TS Wisła Zakopane). Mistrz i wicemistrz Polski. Honorowy gość igrzysk w Turynie, zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony Srebrnym Medalem za wybitne osiągnięcia sportowe i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. 

 

Był zawodnikiem klubu Wisła Gwardia Zakopane w konkurencjach alpejskich, ale po zakończeniu kariery pracował na stanowisku trenera skoków w macierzystym klubie. Jego wychowankami byli m.in. Wojciech Fortuna – złoty medalista olimpijski, Stanisław Gąsienica-Daniel – brązowy medalista mistrzostw świata, Czesław Janik – rekordzista świata na skoczni igelitowej, a także wielu innych reprezentantów Polski. Przez wiele lat aktywnie pracował jako działacz sportowy w zarządach PZN i TZN. Honorowy Członek TZN.

 

Prezes Stowarzyszenia „Bieg Piastów”, człowiek-legenda biegów narciarskich, wieloletni działacz Dolnośląskiego Związku Narciarskiego, nauczyciel, trener narciarstwa. Jako jeden z pierwszych propagował biegi narciarskie na Dolnym Śląsku. Od 1976r. jest Komandorem Biegu Piastów, który sam stworzył i nadał mu rangę zawodów światowych. Za swoją działalność został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

 

Sędzia międzynarodowy, staż sędziowski od roku 1954. Wieloletni członek Zarządu Okręgu Podkarpackiego. Był niestrudzonym organizatorem zawodów. W ciągu 50 lat sędziował wiele zawodów krajowych i międzynarodowych. Wychowawca wielu sędziów, przez 25 lat był aktywnym członkiem Wydziału Sędziowskiego w Krakowie. Jest autorem książki pt. "60 lat Podkarpackiego Związku Narciarskiego w Krośnie 1944-2004". W 2011 roku wyróżniony Dyplomem Sędziego Honorowego PZN.

 

Prezes Dolnośląskiego Związku Narciarskiego w Jeleniej Górze. Wieloletni działacz Karkonoskiego, a później Dolnośląskiego Związku Narciarskiego. Wspomaga DZN od wielu lat duchowo oraz finansowo. Aktywny działacz w Polskim Związku Narciarskim.

 

Narciarz alpejski, zawodnik Harcerskiego Klubu Narciarskiego Kraków-Zakopane i Kolejarza Kraków, brązowy medalista mistrzostw Polski w slalomie, zdobył także złoty medal młodzieżowych mistrzostw Polski. W 1947 r., ukończył kurs instruktora narciarstwa, a następnie zdał egzamin na trenera II (1953) i I klasy (1956). W 1950 roku ukończył studia prawnicze, jednak wybrał zawód trenera narciarstwa w klubach Kolejarz Kraków, BBTS Sparta i MKN Bielsko-Biała. W 1975 roku został prezesem Beskidzkiego Okręgowego Związku Narciarskiego, funkcję tę pełnił przez kilka kadencji. Zasłużony działacz Polskiego Związku Narciarskiego, w którym od wielu lat pracuje w Komisji Rewizyjnej. Równolegle z działalnością w narciarstwie podjął pracę w sądzie, obecnie pełni funkcję radcy prezesa Naczelnej Izby Kontroli.

 

Mistrz świata i brązowy medalista mistrzostw świata w 1978 roku w biegach narciarskich. Został uznany za najlepszego zawodnika tych mistrzostw. W igrzyskach olimpijskich startował dwukrotnie, a jego najlepszymi wynikami były 5. i 6. miejsca. W mistrzostwach Polski zdobył 34 tytuły. Wybrany najlepszym sportowcem 1978 roku w Polsce w plebiscycie Przeglądu Sportowego. Odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po zakończeniu kariery jest bardzo częstym uczestnikiem spotkań z sympatykami sportu i młodzieżą. Jego wystąpienia cechuje wielkie zaangażowanie i odnoszą one znaczące sukcesy pedagogiczne.

 

Trenerzy narciarstwa, nauczyciele WF-u w szkole w Istebnej, wychowawcy wielu utalentowanych biegaczy narciarskich. Największym sukcesem trenerskiej pary był brązowy medal zdobyty przez Ryszarda Łabaja podczas mistrzostw świata juniorów. Maciejczykowie ściśle współpracowali z PZN, przekazując swoich zawodników do reprezentacji Polski, którzy godnie reprezentowali PZN na trasach biegowych całego świata. Przez ponad trzydzieści lat pracy trenerskiej w Istebnej Maciejczykowie stworzyli bardzo solidne fundamenty dla narciarstwa biegowego w Beskidach. Można powiedzie, że całe pokolenia związane z narciarstwem to owoc trudnej i żmudnej pracy Tadeusza i Wandy Maciejczyków. 

 

Prezes Zarządu Grupy LOTOS S.A. – Generalnego Sponsora Polskiego Narciarstwa od 2002 roku. Wielki sympatyk sportów narciarskich w Polsce. Jeden z inicjatorów Narodowego Programu Rozwoju Skoków Narciarskich „Szukamy Następców Mistrza” LOTOS Cup. To dzięki wsparciu Grupy LOTOS S.A. wychowaliśmy jedną z najmocniejszych grup sportowych w skokach narciarskich w historii polskiego narciarstwa.

 

W młodości zjazdowiec, po zakończeniu kariery sportowej kierownik sekcji narciarskiej w klubie BBTS Włókniarz, a następnie prezes tego klubu. Zasłużony działacz Śląsko-Beskidzkiego Okręgu Narciarskiego, były członek Zarządu PZN. Wieloletni organizator imprez centralnych i lokalnych na terenie Śląska. Założyciel Komitetu Organizacji Imprez Masowych (KOIS), którego obecnie jest prezesem. Od lat stoi na czele organizacji ważnych imprez, takich jak Igrzyska Polonijne, IX Zimowy Olimpijski Festiwal Młodzieży Europy, czy Ogólnopolska Olimpiada Młodzieży. 

 

Sędzia międzynarodowy. Od lat 50. działał w narciarstwie jako organizator spartakiad i sędzia narciarski, a w latach 60. jako organizator Mistrzostw Polski Amatorów w konkurencjach zjazdowych. Od roku 1970 działał w Śląskim Okręgowym Związku Narciarskim na rzecz narciarstwa amatorskiego. Szkolił sędziów narciarskich. Był jednym z pierwszych delegatów technicznych w PZN w zjazdach. Był wieloletnim bardzo aktywnym członkiem Komisji i Wydziału Sędziowskiego PZN. Przez wiele lat pracował w Komisji Rewizyjnej PZN. Wielokrotnie odznaczany za działalność w narciarstwie – m.in. Odznaką Zasłużony dla Polskiego Związku Narciarskiego, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Dyplomem Sędziego Honorowego PZN.

 

Spośród osób nieżyjących postanowiono specjalnie wyróżnić dwie wybitne postacie - Bronisława Czecha i Stanisława Marusarza, nadając im tytuł Członka Honorowego PZN jako Ikony Związku.

 

Przez kilkadziesiąt lat nosił koronę „Króla nart”, był jednym z najlepszych skoczków na świecie. To czterokrotny olimpijczyk w latach 1932-52, na igrzyskach w Garmisch-Partenkirchen w 1936r. zajął 5. miejsce. Rok wcześniej na skoczni do lotów w Planicy ustanowił rekord świata – 97 metrów. Wicemistrz świata (Lahti, 1938 r.), 4. na mistrzostwach świata w Strbskim Plesie w 1935r., 5. w Zakopanem w 1939r. II wojna światowa przerwała jego karierę na sześć sezonów. W czasie wojny oddał najważniejszy „skok życia” z drugiego piętra więzienia na Montelupich w Krakowie, gdzie znalazł się za działalność kurierską. Do końca wojny przebywał na Węgrzech, a po jej zakończeniu znów stanął do rywalizacji sportowej. Był dwudziestokrotnym mistrzem Polski w skokach, zjeździe, kombinacji klasycznej i alpejskiej oraz sztafetach biegowych. Kawaler Krzyża Wielkiego, Krzyża Komandorskiego i Krzyża Kawalerskiego Odrodzenia Polski oraz Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari. Najlepszy sportowiec Polski w roku 1938 w plebiscycie Przeglądu Sportowego. Zasłużony Mistrz Sportu z 1951r.

 

Najwszechstronniejszy polski narciarz okresu międzywojennego, trzykrotny olimpijczyk, taternik, ratownik górski, instruktor narciarski, pilot i instruktor szybowcowy. W tak trudnej konkurencji jak kombinacja norweska utrzymywał się w światowej czołówce przez 11 lat. W 1927 roku podczas nieoficjalnych mistrzostw świata w Cortina d’Ampezzo zajął szóste miejsce. W czołówce mistrzostw plasował się później wielokrotnie, a jego najlepszym rezultatem było 4. miejsce w Zakopanem w 1929 r. W latach 1928-36 trzykrotnie reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich (zajmował kolejno 10., 7.  i 16. miejsce w kombinacji norweskiej, startował także w skokach narciarskich). Był 24-krotnym mistrzem Polski w konkurencjach narciarskich. Od 1932 roku był trenerem narciarskim, prowadził szkołę narciarstwa zjazdowego na Kasprowym Wierchu. Ku jego czci organizowany jest coroczny Memoriał Bronisława Czecha i Heleny Marusarzówny, jest także patronem Wielkiej Krokwi w Zakopanem.

 

Warto dodać, że tytuł Członka Honorowego PZN wiele lat temu otrzymali także:

 

Pułkownik dyplomowany saperów Wojska Polskiego, inżynier, działacz sportowy związany ze sportami zimowymi, zwłaszcza narciarstwem. Od 1908 r. uprawiał narciarstwo. Wydał "Podręcznik narciarski". Od 1921 r. działał w Warszawskim Klubie Narciarskim. Jeden z czołowych działaczy narciarskich w międzywojennej Polsce i główny propagator narciarstwa zjazdowego. W 1919 r. był jednym z inicjatorów założenia Polskiego Związku Narciarskiego, a w 1920 r. został jego drugim z kolei prezesem. Z jego inicjatywy siedziba PZN została w 1921 r. przeniesiona do Warszawy. Funkcję prezesa pełnił do 1923 r., a następnie (po rocznej przerwie) od 1924 r. do wybuchu II wojny światowej. Od 1921 r. był również pierwszym prezesem Polskiego Związku Łyżwiarskiego, a w latach 1927-29 pełnił funkcję prezesa Warszawskiego Klubu Narciarskiego. W 1926 r. na kongresie FIS w Lahti został wybrany do Rady FIS. Dzięki jego osobistym staraniom, Zakopane było organizatorem Mistrzostw Świata Federacji FIS w latach 1929 i 1939. Pod kierownictwem A. Bobkowskiego praca PZN nabrała dużego rozmachu. Był głównym motorem budowy kolei linowej na Kasprowy Wierch. Dzięki jego inicjatywie i środkom pozyskanym z PZN budowano także inne obiekty narciarskie, m.in. kolej linową na Gubałówkę, wyciąg saniowy w Kotle, wiele skoczni narciarskich - Krokiew, skocznię na Krzyżowej Górze w Krynicy, obiekty w Wiśle-Malince i Wiśle-Głębcach (łącznie ponad 30 skoczni narciarskich na terenie całego kraju), powstałych na fali „marusarzomanii. Dzięki temu, że Bobkowski był wiceministrem komunikacji, Zakopane otrzymało szybkie połączenie kolejowe z resztą Polski (słynną luxtorpedę, która trasę Zakopane – Kraków pokonywała w ok. 2 godziny 30 minut). W uznaniu zasług otrzymał tytuł Honorowego Prezesa PZN (1929), Honorowego Obywatela Zakopanego (1938), honorowe członkostwo Związku górali (1939). Odznaczony m.in. Orderem Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz estońskim Orderem Krzyża z Orłem I klasy (1935).

 

Dziennikarz sportowy i działacz sportowy, dyrektor Sekcji Polskiej BBC (1953-1960). Był dziennikarzem sportowym Ilustrowanego Kuriera Codziennego i aktywnym działaczem sportowym. W latach 20. został członkiem AZS Kraków. Należał do kierownictwa jego sekcji pływackiej, wioślarskiej, kajakarskiej i narciarskiej. W latach 1926-1927 był wiceprezesem Polskiego Związku Pływackiego, należał też do zarządu Polskiego Związku Kajakowego. Najważniejsze funkcje pełnił jednak w Polskim Związku Narciarskim. Przede wszystkim w latach 1925-1937 był kapitanem sportowym związku, a równocześnie w latach 1924-1937 kierował jego komisją wydawniczą, w latach 1929-1935 także komisją turystyczną, a od 1933 był członkiem zarządu. W 1928 wydał podręcznik Kurs jazdy na nartach i sześciodniowy kurs dla początkujących. Kierował też sekretariatem generalnym Mistrzostw świata FIS 1939. Był wielokrotnie sędzią zawodów narciarskich. Wydawał rocznik PZN "Narciarstwo polskie", był redaktorem naczelnym kwartalników "Przegląd Turystyczny" (1925-1928) i "Zima" (1929-1931), miesięcznika "Turysta w Polsce" (1935-1936).

 

Wiceprezes Międzynarodowej Federacji Narciarskiej (FIS) w latach 1949-1953. Jednocześnie pełnił funkcję członka Komisji Skoków FIS. Aktywnie działał w Radzie FIS od 1946 roku. Zasłużony działacz Polskiego Związku Narciarskiego, wieloletni członek Zarządu Głównego PZN.

 

Działacz sportowy, twórca potęgi sekcji narciarskiej Towarzystwa Sportowego "Wisła" działającej w Zakopanem. Dowódca 3 Pułku Strzelców Podhalańskich w Bielsku. Zainicjował sekcję narciarską w tym pułku. Po zakończeniu zawodowej służby wojskowej zamieszkał w Zakopanem i oddał się społecznej działalności sportowej. W 1929 został kierownikiem sekcji narciarskiej TS Wisła Kraków działającej w Zakopanem, a od 1930 pełnił funkcję kierownika oddziału towarzystwa w Zakopanem. Równocześnie zasiadał we władzach krakowskiego klubu. Był działaczem Polskiego Związku Narciarskiego, m.in. wiceprezesem rady narciarskiej (1932/1933) i członkiem zarządu rady (1937/1938/1939) oraz prezesem Podhalańskiego Okręgu Polskiego Związku Narciarskiego. Na Mistrzostwach Świata w narciarstwie w 1939 był kierownikiem konkursu skoków. Był organizatorem wielu zawodów sportowych, cenionym za swoja dokładność i rzetelność, doprowadził do wybudowania skoczni narciarskich w Poroninie, Nowym Targu i Szczawnicy. Po II wojnie światowej działał w sekcji narciarskiej MKKF Zakopane, był sędzią narciarskim. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz orderem Virtuti Militari.

Wieloletni, zasłużony działacz Polskiego Związku Narciarskiego oraz klubu WKN Warszawa. Członek Zarządu Głównego PZN, członek Komisji Narciarskiej PZN, także sekretarz Komisji Narciarstwa Nizinnego. Jeden z pierwszych instruktorów narciarstwa w Warszawie. Współautor pierwszego w Polsce podręcznika narciarstwa nizinnego.

 

Alicja Kosman / PZN